نگاه خورشید

وقتی به ترانه
دل می سپارم
درد هایم
از یاد میروند
از آسمان
به زمین
نگاه میکنم
انسانهایی خرد
به مانند
مورچگان
در زندگی
می لولند
و شاید
در زیر
نفرت از هم
هر روز
له میشوند
بارها و بارها.
آه... از
هجوم ماشینها
در شهری که
دوست می داشتم
سبز بود.
لالایی کودکان
فریاد آهن است
و رنگ برگ ها
خاکستری است
برای نگاه خورشید
باید از
آرزو بالا رفت
تا آسمانی دیگر
شاید بینی
خورشید هم
خاکستری است
مثل گلهای

شهر
و این
پایان ترانه
زندگی است.
5//788
مهربد