شنبه، مرداد ۱۷، ۱۳۸۸

ستاره


وقتی میخندید
چشمهایش مثل یک ستاره ی تنها در آسمان
سو سو میزد و می درخشید
هم شاد بود و هم غمگین
مثل بهار
سر دو گرم
ساکت و شاد
او عاشق عا شق شدن بود
شاید حتی
لحظه ای
به قدر همان سوی ستاره ی
تنهایش
مهربد 17/5/88
ارسال شده توسط مهربد ثاقب فر در ۴:۵۷ بعدازظهر