سه‌شنبه، آبان ۲۶، ۱۳۸۸

در زیر رنگین کمانی از عشق


بالهایت را بگشا
ودر آسمان روحم
پرواز کن
بگذار پرهای نرم
بالهایت
ناز کنند
هوای تازه
عشقم را.
می دانم که وزن زمین
برای روح سبز تو
سنگین است
پس
دستانت را در دستانم بگذار
تا پرواز را بیاموزیم
در زیر
بارانی از عشق.
میخواهم
قایقی کوچک
در دریاچه ی
تابلوی زیبای تو باشم.
اگر کوه نیستم
یا خورشید
میتوانم
لکه ابری
کوچک و
غمگین
بر روی
بوم خیالت باشم.
دلخوش به
با تو بودن
در زیر
رنگین کمانی
از عشق...
عزیز دلم
با زلف زیبایت
ترانه می بافم
تا
عشق
سرخ رنگت...در
شعرهایم
جاودانه شود.
26/8/88
مهربد