تنهایم بگذار

تنهایم بگذار
شاید نسیم...
صبور
نجوایم باشد..
و درختان
اشکهایم را
با سبز برگ
نرمشان
ناز کنند.
تنهایم بگذار
تا ترانه ها
همدرد ...
رازهایم باشند
و خاطره ها
مرهم احساسم...
تنهایم بگذار
اما نرو
از چشمانم
چرا که در آیینه
هر روز..
تو را میبینم...
و آبی آسمانم
از توست...
21/2/89مهربد