چهارشنبه، اردیبهشت ۰۸، ۱۳۸۹

در سیرک

در سیرک
ساز خود را میزنیم
تا نوبت رقصیدن
در بازی..
تا دست زدنهایی
برای
لقمه ای نان
تا پدرمان
راضی باشد
از کرنش هر روز.
کاسه ی آب
شورتر از
نمکدان
برای تشنگی بیشتر
برای خواستن
برای
قفسی چند متر
بزرگتر
و سقفی...بالاتر
می فروشیم
حتی
"آرزوی پرواز را"
8/2/89
مهربد