منظومه عاشق

تو را تردیدی است
به وسعت
منظومه ای
از عشق
که ستا ره درخشانش
تو هستی
و گردا گردت
هزار سیاره ی عاشق.
در دل تاریکی می درخشی
به امید
بخشش نور زیبایت
به مقیاسی برابر ...
اما سایه ها
هر روز وجودت را
تاریک تر از شب می کنند
تا چشمه تمام شدنی
درخشندگی تو
مثل شمعی
پیچیده در اشک سوزان خود
هر روز
غمگین تر از
دیروزش شود.
4/8/88
مهربد