بگذر

بگذر..
تا همرنگ خاک شوم
بگذر..
که از بودنم
پیکره ای باقی است
خسته...
از جنس روح.
بگذر..
تا رویشم
رو به آسمان باشد
تا
روزه ی سکوت
گیرم
در دشت..
و ریشه ای..
همدم..زمین و
شاخه هایی
عاشق خورشید...
بگذر..
تا طعم پرواز
به روحم رسد...
بی خواستن بال..
بگذر
تا سایه شوم
برای
روح سوخته ام..
بگذر..
21/3/89
مهربد