سنگ بر رخسارم..نشست

در آیینه...
سنگ بر
رخسارم...نشست
تا چهره ام
در چین..آن
آرام..بمیرد...
و زمان...
باز...
چون پرگاری...
به دورم
مرا در
گیج..آورد
تا...
دلبستگی ام
حتی به یک
کوچه...
یا ..باغچه ای..
در کنار
پنجره ام...
رو به...
غروب...زندگی.
21/1/90
مهربد